fabada

Dit is zonder twijfel het meest kenmerkende gerecht uit Asturië en een van de meest typische gerechten in Spanje.

Het is een bonenstoofpot. De hoofdingrediënten zijn “fabes”, een lokale soort zachte witte bonen, pittige worst (chorizo), gezouten varkensschouder (lacón), spek (tocino) en bloedworst (morcilla).

Er zijn verschillende variaties op het oorspronkelijke recept, met venusschelpen (almejas), kreeft of haas.

De meest populaire variatie is Pote Asturiano, waarbij naast de genoemde ingrediënten kool en aardappelen worden toegevoegd.

Fabada in alle varianten is een stevig gerecht, maar ook echt lekker.

cachopo

Cachopo is gemaakt met twee dunne kalfsfilets met daartussen enkele plakjes ham en kaas. Het geheel wordt gepaneerd en gebakken. Het wordt vaak geserveerd met een garnituur van frietjes, geroosterde paprika en een salade.

ESCALOPINES AL CABRALES

Escalopines zijn kalfsvleesfilets die gepaneerd en gebakken worden. Ze worden geserveerd met Cabralessaus, frietjes en een salade. De basis voor de saus is de blauwe kaas Cabrales. 

VIS EN ZEEVRUCHTEN

Door de aanwezigheid van de Atlantische kust en de visserijtraditie van veel Asturische dorpjes, is de regio gezegend met een grote diversiteit aan vis en zeevruchten.

Er zijn veel visgerechten die op meerdere manieren kunnen worden bereid. Op veel menukaarten staan heek (merluza), zeebaars (lubina), zeeduivel (pixín), zeebrasem (besugo), kabeljauw (bacalao) en tonijn (bonito).

Onder de zeevruchten: kreeft (bogavante), spinkrabben (centollos), krabben (andaricas), zee-egels (oricios), mosselen (mejillones), scheermessen (navajas) en Sint-jakobsschelpen (vierias).

De beste manier om verschillende vis en zeevruchten tegelijk te proeven, is om een ​​Mariscada te bestellen. Porties zijn meestal groot, dus je kunt makkelijk een bord bestellen om te delen.

kazen

Bijna elke vallei of berg in Asturië heeft zijn eigen kaas. Als gevolg hiervan zijn er bijna 40 soorten kaas (‘queso’). Asturische kaas wordt gemaakt van koeien-, schapen- en geitenmelk of een mengsel van de verschillende soorten melk samen.

Een tabla de quesos (een kaasplank met meerdere soorten lokale kaas) is een goede manier om te genieten van de hoogwaardige zuivelproducten uit de regio.

De meest bekende kazen zijn:

Cabrales: een sterke blauwe schimmelkaas. Het wordt gerijpt in grotten in de Picos de Europa, waar de natuurlijke overvloed aan penicilline – een blauwachtige schimmel – de kaas zijn kenmerkende pittige smaak geeft;

Afuega’l pitu: romig, droog en met een pittige smaak is deze volvette koeienmelkkaas een van de oudste Spaanse kazen;

La Peral: mildere blauwe schimmelkaas;

Beyos: gemaakt van koe-, geiten- of schapenmelk. Hierdoor zijn er verschillende smaken. De kaas heeft een intense smaak;

Gamonéu: een milde blauwe kaas, romig met een zachte smaak;

Ahumado de Pría: heeft een milde, zoete en heerlijk rokerige smaak.

ARROZ CON LECHE

Deze romige rijstepap wordt bereid met kaneelstokjes en citroenschil. Arroz con leche wordt geserveerd met een korstje gekarameliseerde suiker er bovenop of met kaneelpoeder. Het is een van de meest populaire desserts in Asturië.

FRIXUELOS

Frixuelos zijn een soort pannenkoeken. Ze worden opgerold gegeten. Vaak gevuld met appelcompote, maar ook met slagroom of walnoten en honing of arroz con leche. Ze worden ook gewoon met suiker gegeten

sidra

Sidra of cider wordt gemaakt van de appels uit de regio. Cider wordt al gemaakt voor de Romeinse tijd. Het is een erg populaire drank, bijna een cult voor de lokale bevolking.

In tegenstelling tot de Franse of Britse cider bevat de Asturische cider geen koolzuur. De cider wordt vanaf grote hoogte in het glas geschonken ( ‘escanciar’), zodat de cider kan ademen en de sprankelende friszure smaak krijgt.

Verwacht geen vol glas, want je krijgt een ‘culín’, of bodem, die je in één keer op moet drinken, terwijl de bubbels naar de oppervlakte stijgen. Zo krijg je het typische, lekker prikkelende gevoel in je mond.

Het kan gebeuren dat niet iedereen zijn eigen glas krijgt en dat je het glas moet delen. Het glas wordt dan nooit helemaal leeggedronken en de laatste druppels worden op de grond gegooid, een ritueel afkomstig van een Keltische gewoonte om iets terug te geven aan de aarde waarvan je ook hebt ontvangen. Een meer praktische gedachte is dat met de laatste druppels het glas schoongemaakt wordt voordat je het doorgeeft aan de volgende die het gaat gebruiken.